Hoop voor een betere toekomst als gehandicapte
Heeft u het opinie stuk van Paul de Beer op deze site ook gelezen? “Onze economie groeit, maar gehandicapten profiteren niet mee…“. “Een arbeidsgehandicapte komt moeilijker aan werk én moeilijker aan een uitkering”.
Ik ben het helemaal eens met Paul de Beer. U en ik als arbeidsgehandicapte hebben ook totaal geen mogelijkheid om onze positie op de arbeidsmarkt te verbeteren. Wat blijft is ons handje op houden bij onze ouders. Tja en ook onze ouders worden in ons land gemangeld door onze vrienden in Den Haag of eerder door Draghi in Brussel. Hij houdt de rentes lekker laag zodat de pensioenen al jaren op nul staan zo niet dalen.
We kunnen nu schoppen tegen de regering; tegen de VVD, rechts en de PvdA, links. Ook tegen de overige partijen aan de rechter- en linkerkant van het politieke spectrum.
Van de SP aan de extreem linker- en de PVV aan de extreem rechterkant hoor ik hele enthousiaste verhalen maar geen enkele met een goede financiële onderbouwing van al dat moois. Buiten dat de één het geld weg wil halen bij de “rijken” en de ander door te korten op ontwikkelingshulp. Maar of dat structureel zoden aan de dijk zet waag ik te betwijfelen. Wat blijft zijn confessionele partijen of andere kleine splinterpartijtjes. D66 fladdert daar wat tussen door. En wat kunnen en willen die partijen? U mag het zeggen.
Als socialisten zowel als de liberalen ons gehandicapten niet zien staan, sterker nog slechts als kostenpost zien, of zoals Klijnsma (PvdA) enkel roepen dat er 150.000 gehandicapten aan het werk moeten zonder echter structureel vernieuwende ideeën te berde brengen zullen we denk ik zelf als gehandicapten iets moeten doen en bedenken.
En vergeet niet dat wij gehandicapten ook een grote economische factor zijn. Men heeft het alleen over de kosten en dergelijke, maar wij leveren ook veel geld op. Denk alleen al aan de mensen die werk hebben in de zorg (PvdA), bedrijven voor hulpmiddelen ed. (VVD).
Jammeren helpt denk ik niet, wel denken over ideeën hoe wij als gehandicapten aan het werk kunnen komen. Wij kunnen veel niet maar ook veel wel. De een wat meer dan de ander natuurlijk. Het denken van ons gehandicapten zal op de eerste plaats moeten veranderen. Zoals ik Philipp Blom, auteur en historicus, zondag jl. in Buitenhof hoorde zeggen: “politici willen terug naar oude waarden en ik zou daar aan toe willen voegen dat de mensen terug willen naar de oude zekerheden. Maar we moeten juist vooruit gaan denken. Ook wij gehandicapten moeten vooruit denken. Daar is hoop voor nodig, hoop op een betere toekomst en die is er zeker, ook voor ons gehandicapten. Daar is alleen al het idee over het basisinkomen. Laat daar eens wat slimme mensen, maar ook mensen uit direct betrokken groeperingen, écht over nadenken.
Politici die ons overstelpen met verhalen over de problemen in de zorg, de enorm kosten, gebrek aan arbeidsparticipatie van arbeidsgehandicapten en wat al niet meer zij, van links tot rechts zijn er genoeg. Maar laat eens één politicus op staan met nieuwe ideeën, een pragmatische benadering van onze problemen, een echte visie.
Kortom één politicus die ons hoop geeft.
Hoop is wat wij gehandicapten nodig hebben en dat mis ik.
Hoop voor een betere toekomst als gehandicapte.
Hoop…
