Nieuws

Het Nederlandse zorgstelsel scoorde in het internationale onderzoek in november jl. van The Commonwealth Fund hoog op het vlak van toegankelijkheid, betaalbaarheid en wachttijden. Er gaat uiteraard heel veel goed in de zorg! Maar een aantal zaken kan de gemoederen flink bezig houden… SupportBeurs.nl vroeg haar bezoekers / lezers naar hun grootste ergernissen in de zorg in 2016.

1. (On)betaalbaarheid van de zorg

Op één staat “het eigen risico en de overige zorgkosten zijn een aanslag op de portemonnee”. De stapeling van de eigen bijdragen voor Wlz, Wmo… Medicatie die niet wordt vergoed door de zorgverzekeraar, terwijl het geboden alternatief niet het gewenste effect heeft en je dus feitelijk verplicht bent een hoge prijs te betalen. Hoge eigen bijdrage voor hulpmiddelen… Het leven is duur en wordt steeds duurder als je chronisch ziek of gehandicapt bent! Lang niet alle zorgkosten worden vergoed en met een modaal inkomen kom je al snel niet meer in aanmerking voor extra financiële regelingen.

Reacties van onze bezoekers / lezers:

“Wanneer je een zogenaamd middeninkomen hebt (ca 35.000 euro op jaarbasis) dan is de eigen bijdrage zo hoog dat je netto op bijstandsniveau zit”.

“Wie ernstig chronisch ziek is, wordt zo zwaar bestraft. Zoveel aan gezondheid en onafhankelijkheid inleveren en overal zwaar voor moeten betalen. Schandalig!”.

“De eigen bijdrage scootmobiel is zo hoog dat ik letterlijk de scootmobiel zelf betaal. Dit ook als het geen PGB is maar een oude versie in natura via depot WMO. Ik betaal daar omheen alles zelf, maar dat zit ook heel krom in het maandbedrag erbij. Kan ik per jaar weer terugvorderen?”

2. Problemen rond aanvragen van een hulpmiddel

Het is in ons land geen sinecure om een hulpmiddel aan te vragen, te laten repareren of vervangen. Uit de ergernissen die onze lezers beschreven, maken we duidelijk op dat de bereikbaarheid, communicatie en service van hulpmiddelenleveranciers voor verbetering vatbaar zijn.

“In 2013 heb ik een handbewogen rolstoel aangevraagd. Nu tot op heden heb ik nog steeds niets.”

“Het aanvragen van mijn elektrisch aangedreven rolstoel was een erg grote ergernis. Maar de instantie die de rolstoel moest leveren en onderhouden spande de kroon. Zij kwamen hun afspraken consequent niet na en door meerdere fouten duurde het afleveren van mijn rolstoel maar liefst 8 maanden!”

“Mijn grootste ergernis? Het hebben van een elektrische rolstoel die bij lange na niet het aantal kilometers rijdt als aangegeven in de documentatie. Ik word al meer dan een jaar aan het lijntje gehouden, door vier keer in één jaar de accu’s te vervangen”.

“Het overal halve of hele dagen voor thuis moeten blijven, vooral bij rolstoelreparaties.”

Bezoekers van SupportBeurs.nl noemen de beperkte keuze uit hulpmiddelen ook één van hun grootste ergernissen. “Door de vaste afspraken met firma’s rond producten en de ‘voorkeurspakketten’ kun je niet zelf van leverancier veranderen als je niet tevreden bent over de klantvriendelijkheid en snelheid”.

3. Zorggeld blijft op de plank liggen

Gemeenten hebben afgelopen jaren te voorzichtig begroot waardoor ze gezamenlijk 1,2 miljard euro overhielden op taken op het gebied van jeugdzorg en maatschappelijke ondersteuning. Zorgvragers hebben door het strenge bezuinigingsbeleid te weinig zorg ontvangen of zijn zelfs zorg gaan mijden.

“Chronisch zieken moeten altijd medicijnen bijbetalen, terwijl er heel veel geld op de plank blijft liggen”.

4. Topinkomens in de zorg

Een op de vier zorgbestuurders heeft nog altijd een topinkomen, daar storen mensen zich aan. Misschien niet eens zozeer aan het bedrag zelf, maar vooral in relatie tot de golf van bezuinigingen in de zorg. Door de bezuinigingen is de werkdruk voor zorgverleners verhoogd, waardoor ze nog nauwelijks tijd en aandacht kunnen besteden aan de mens zelf.

“Twintig minuten wassen en aankleden, terwijl ik twee stoma’s heb die wel eens los gaan als ze komen. Douchen een uur. Koffie drinken zit er ook niet eens meer in. Schandelijk.”

“Het werk voor uitvoerende krachten wordt er niet gemakkelijker op. Jammer, want zij zijn juist zo belangrijk voor de continuïteit in het leven van de zorgvragers. Er zijn nogal eens personeelswisselingen in de zorg door ontevredenheid in het werk.”

“Door de toenemende werkdruk in de thuiszorg komen er steeds meer invallers over de vloer dan door de zorgverzekeraar is beloofd.”

Kortom in de praktijk moet het allemaal met minder, terwijl topfunctionarissen daar zelf niets van voelen.

5. Beleidsvrijheid gemeenten leidt tot grote verschillen

We sluiten af met de grote onderlinge verschillen tussen gemeenten op het gebied van tarieven, hoogte van de eigen Wmo-bijdrage, individuele toeslagen enz. Dit systeem is volgens velen oneerlijk en bovendien kampen veel mensen met grote onzekerheid over wat nu wel, niet of deels vergoed wordt.

“Mijn ergernissen? Helemaal geen zorg ontvangen terwijl zware indicatie aanwezig. Zomaar stoppen met zorg omdat er niet betaald wordt door gemeente voor de zorg, aldus de zorgverlener. En geen passende zorg aangeboden krijgen”.

Verder wordt de ondeskundigheid van ambtenaren genoemd, terwijl je van hen afhankelijk hebt om te krijgen waar je recht op hebt.

“Degene die het keukentafelgesprek voerde, weet niet wie er over het geld gaat. Ik heb recht op meer geld voor de huishoudelijke hulp, maar kan er niet om vragen omdat ik geen idee heb wie ik moet hebben. Ik moet nu dus zelf bijlappen terwijl het niet nodig zou moeten zijn.”

Andere ergernissen

De regeldruk in de zorg, met name de administratieve rompslomp, is voor veel mensen, patiënten én zorgverleners, (nog steeds) een doorn in het oog als we de reacties lezen.

“Als zieke kun je niet ziek zijn omdat je zelfstandig een volledig zorgbedrijf moet runnen, terwijl alle regels steeds onlogischer worden en er aan alle kanten wordt bezuinigd.”

“Alle bijzonderheden kosten veel geld en de bureaucratie bijvoorbeeld bij het aanvragen van een parkeerkaart is groot. Elk jaar weer een indicatie aanvragen en telkens weer die angst dat je je zorg kwijt raakt. Geen PGB krijgen als je geen vaste zorgaanbieder neemt… dat zijn enkele van mijn ergernissen”.

“Door al die verschillende potjes moet er steeds opnieuw gekeken worden wat er aan de hand is, moet je voldoen aan verschillende (vaak tegenstrijdige) criteria en moet je wel heel goed op de hoogte zijn om niet tussen de wal en het schip te vallen.”

“Ik werk in de zorg. Met alle macht van de verzekeraars besteed je meer tijd aan administratie en bewijsvoering tegenover instanties zoals zorgverzekeraar of gemeente, dan aan de mensen die de hulp nodig hebben”.

In veel ergernissen lezen we over de teloorgang van het ‘hart’ en de warmte in de zorg, aangewakkerd door de verhoogde werkdruk en bezuinigingen.

“Zelfredzaamheid is een toverwoord geworden om bezuinigingen mee goed te praten. Ouderen, gehandicapten en chronisch zieken worden nu feitelijk aan hun lot overgelaten.”

“De plek van de helpende is vervangen door de zogenaamde professionals om zo de zorg beter te maken. Het tegenovergestelde is helaas het geval: de liefde is uit het werk gehaald en het egoïsme is binnengehaald.”

Last but not least… ook de slechte bereikbaarheid van zorgverleners en onduidelijke communicatie tussen zorgverleners onderling en de zorgverlener en patiënt ergert de bezoekers / lezers van SupportBeurs.nl, net als de lange wachttijden voor afspraken, onderzoeken en levering van hulpmiddelen.