Vraag & antwoord – Aan welke regels in de Wmo moet de gemeente zich houden?
Als je een aanvraag indient voor een woningaanpassing, aan welke regels in de Wmo moet de gemeente zich dan houden?
Antwoord door Ir. Johan Grootveld – Architect en adviseur voor woningaanpassingen:
Iemand die bij de gemeente een traplift had aangevraagd om de bovenverdieping (met hobbyruimte) te bereiken, zag daar zijn aanvraag al snel afgewezen. Het bleek namelijk, dat zijn woon- en leef voorzieningen, zoals woon-, slaap- en badkamer, alle op de begane grond gesitueerd waren.
Helaas had de betreffende gemeente hier gelijk. De regelgeving binnen de Wmo en de daarop gebaseerde gemeentelijke verordening geeft vrij helder aan, dat er alleen een “compensatieplicht” bestaat voor elementaire dagelijkse woonproblemen, en dan ook nog alleen in de goedkoopst mogelijke uitvoering. Daaronder vallen zaken zoals het eten, koken, wassen, kleden en slapen.
Hoe belangrijk die ook zijn voor iemands welbevinden, voorzieningen om hobby’s te kunnen blijven beoefenen of sociale contacten te kunnen onderhouden vallen er niet onder. Ook op vele andere terreinen, die de meeste mensen als volstrekt normaal beschouwen, gelden er beperkingen. Denk aan zaken als “woongenot” zoals uitzicht, tuin, ligging nabij winkels, extra leefruimte ed.
De aanpassingen hoeven niet dezelfde degelijkheid, uitstraling of luxe te hebben als de rest van uw woning. Er wordt uitgegaan van het niveau van sociale woningbouw. Eigenschappen die een product duurder maken maar ergonomisch gezien niet noodzakelijk zijn, worden dus niet vergoed. Denk aan zaken als duurzaamheid, extra isolatie, beperking van onderhoud ed.
Ook mag een toe te kennen subsidie worden verlaagd omdat een aan te passen voorziening (bijvoorbeeld keuken of badkamer) geheel of gedeeltelijk verouderd is en “afgeschreven”. Zo vindt men een badkamer uit de jaren ‘70 afgeschreven, ook wanneer deze nog prima in orde is.
Tenslotte worden voorzieningen “die vrij in de handel te verkrijgen zijn en niet specifiek voor gehandicapten bedoeld zijn” beschouwd als “algemeen gebruikelijk”, en als zodanig niet vergoed. Denk aan thermostaatkranen, vrij hangende toiletten of elektrische fietsen.
Wanneer u een afwijzing krijgt die op één van bovenstaande aspecten is terug te voeren, heeft het meestal weinig zin om hiertegen in beroep te gaan. Beter kunt u dan uw (vaak beperkte) energie benutten in het aanvechten van onderdelen waarin u wel sterk staat.
