Nieuws

Mensen met een chronische ziekte of beperking zijn vaak afhankelijk van professionele zorg. Het is belangrijk dat er voor deze mensen een formele, laagdrempelige manier is om klachten over de kwaliteit van de zorg te melden én op te (laten) lossen. Op 6 oktober jl. nam de Eerste Kamer de Wet kwaliteit, klachten en geschillen zorg (Wkkgz) aan. Deze wet komt in plaats van twee eerdere wetten: de Wet klachtrecht cliënten zorgsector en de Kwaliteitswet zorginstellingen. De nieuwe Wkkgz treedt op 1 januari 2016 in werking.

Flinke verbetering

Voor de mensen die aanspraak moeten maken op zorg, is de aanname van deze ‘patiëntenwet’ van groot belang. De Wkkgz moet ervoor zorgen dat patiënten kunnen rekenen op kwalitatief goede zorg en dat ze bij geschillen of klachten over de verleende zorg serieus genomen worden. Uiteraard is het uitgangspunt dat de zorgsector zich inspant om goede zorg te leveren. Waar mensen werken worden echter wel eens fouten gemaakt, of is er ruimte voor verbetering.

De nieuwe wet betekent een versterking van de positie van patiënten richting zorgaanbieders. Is een patiënt niet tevreden over de zorg, dan kan hij/zij een klacht indienen bij de zorgaanbieder. Komt hier geen bevredigende oplossing uit voort, dan is er binnen de Wkkgz een toegankelijke, onafhankelijke geschillenregeling die bindende uitspraken doet.

Klachtenfunctionaris verplicht

Een wezenlijk onderdeel van de nieuwe Wkkgz is dat zorgaanbieders verplicht worden een onafhankelijke klachtenfunctionaris aan te stellen. Aansluiting bij een externe geschilleninstantie is eveneens verplicht. Bij deze commissie vinden patiënten gehoor als hun klacht na zes weken niet bevredigend is opgelost door de klachtenfunctionaris. De geschillencommissie heeft de bevoegdheid om bindend advies te geven en schadevergoedingen uit te keren tot 25.000 euro.

De Wkkgz zal onder toezicht vallen van de Inspectie voor de Gezondheidszorg, die deel uitmaakt van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

Menselijk gezicht

Met de Wkkgz krijgt de afhandeling van een klacht een ‘menselijker gezicht’; zorgaanbieders moeten immers verplicht een klachtenfunctionaris aanstellen. Dit maakt de drempel voor het indienen van een klacht lager. Veel klachten zijn met een goed gesprek of eventueel bemiddeling op te lossen. Levert dit niet het gewenste resultaat, dan is er vanaf 2016 dus een onafhankelijke geschillencommissie. Hiermee kunnen patiënten met een klacht meerdere wegen bewandelen dan alleen die via de burgerlijke rechter.

Let wel, dát de kaderwet op 1 januari 2016 in werking treedt, wil nog niet zeggen dat u al vanaf die datum uw verhaal kunt doen bij een onafhankelijk klachtenfunctionaris. Zorgaanbieders hebben tot 1 juli 2016 de tijd om een ‘systeem van veilig incident melden’ in te voeren en nog tot 1 januari 2017 om hun klacht- en geschillenregelingen op orde te brengen op basis van de bepalingen uit de Wkkgz.

Niet voor Wmo

De Wkkgz heeft betrekking op veel vormen van zorg: de reguliere zorg (huisartsen, ziekenhuiszorg, fysiotherapie etc.), maar onder meer ook alternatieve zorg en cosmetische behandelingen. Tijdens het debat waarin de Eerste Kamer instemde met de Wkkgz, is ook een motie naar voren gebracht om de wet uit te breiden naar de Wmo 2015.
Zo’n uitbreiding zou een goede zaak zijn, aangezien dan een ieder die gebruik maakt van professionele zorg een beroep kan doen op een onafhankelijke geschilleninstantie. In tegenstelling tot de Wet langdurige zorg (Wlz) en de Zorgverzekeringswet (Zvw), valt de Wmo echter niet binnen de reikwijdte van de Wkkgz.