"Wij zijn allemaal wel eens gehandicapt"
Vorige week was ik bij een vergadering van de gemeente waar ik het gebruik van grasbetontegels voor een parkeerterrein tegen probeerde te houden.
Grasbetontegels zijn open aan de bovenkant en hebben het nadeel dat de kleine wieltjes van mijn rolstoel er in blijven haken. Ik sta vanuit mezelf al heel wiebelig bij de transfer van de auto naar mijn rolstoel en door die tegels al helemaal.
Het betrof hier geen gehandicaptenparkeerplaatsen, zei de meneer die meer groen in de stad wilde. Ik antwoordde hem dat gehandicapten overal komen. Thuisgekomen kwamen er weer gedachten over "zij daar, die gehandicapt is". Veel mensen hebben niet door dat iedereen wel eens in meer of mindere mate wat mankeert. Tijdelijk met krukken moeten lopen is heel moeilijk bij het uitstappen als jij je auto op grasbetontegels moet parkeren. Ook vrienden/kennissen of (oudere) familieleden kunnen wel eens wat mankeren.
Men probeert gehandicapten in cijfers weer te geven: heel handig voor de statistieken. Maar gosh, eigenlijk mankeren we bijna allemaal wel iets of komen wij onszelf daar in tegen op latere leeftijd.
Vaak denk ik aan de zin die een aanstaande papa ooit zei: "Wij zijn zwanger".
Zijn buik werd niet dikker (...) en hij had niet de zwangerschapsklachten, maar hij beleefde het wel mee en zal er waarschijnlijk ook voor gezorgd hebben dat de babykamer prima in orde kwam.
Zo zou ik het gehandicapt zijn in Nederland willen zien. "Wij zijn gehandicapt". Iedereen mankeert wel eens wat, de een meer dan de ander. Samen zouden we er voor kunnen zorgen dat het prima in orde komt...
Deel dit artikel
-
10 personen vinden dit een top artikel!
-
-
Mensen willen niet gehandicapt genoemd worden. Dat is een schande en het lijkt een vloek. Niemand mag daar moeilijk over doen, zolang het maar niet te subjectief wordt.
-
Beste Pia, je hebt volstrekt gelijk, alleen is dit soort dingen voor heel veel meer mensen dan (tijdelijk) gehandicapten relevant. De discussie moet gewoon veel breder. Immers veel ouderen, mensen met kleine kinderen, zwangeren, iedereen die met dingen loopt te zeulen van de doe-het-zelver tot de postbezorger, voor heel veel mensen zijn dit soort 'leuk' bedachte omgevingsdingen een totale crime. Niet alleen als je zelf of met iets rolt, ook als je smalle schoenen aan hebt of hakken. Het beperkt de toegankelijkheid, zelfs als er niets met je aan de hand is. Het wordt tijd dat Gemeenten en Overheid dit zelf ook gaan zien i.p.v. te denken vanuit beperking. Die van het eigen blikveld. Zelfs qua preventie t.a.v. ongelukken is daar nog winst te behalen.
-
Ook ik zit in een rolstoel en het valt me op hoe weinig gezonde mensen nadenken over hoe gehandicapten ook kunnen deelnemen aan de samenleving. Totdat ze zelf gehandicapt worden natuurlijk.
-
Goed artikel Pia! Inderdaad zijn het verschrikkelijke dingen die grastegels. Ik krijg zo'n (extra) pijn in mn rug van het geschok als ik erover rol.
Jammer dat "gezonde" mensen dat niet kunnen inzien. -
Ik zit ook in de rolstoel.
Dit is niet te doen.
je blijft overall tussen steken.
Als ik val kan ik iets breken.
weer 3 maanden met mijn been omhoog.
Ik spreek uit ervaring. -
Ik vraag me af wie er een beperking heeft...ik denk de persoon die grasbetontegels wil laten leggen!
-
Het slaat de nagel op de kop. Beleidmaker zouden verplicht 2 dagen met een beperking door het leven moeten, minder mobiel, beperkt of geen zicht eens zien hoever ze komen
-
Het slaat de nagel op de kop. Beleidmaker zouden verplicht 2 dagen met een beperking door het leven moeten, minder mobiel, beperkt of geen zicht eens zien hoever ze komen
Reacties (8)
Reageren