Deze staat leuk bij je blouse
Sylvia zit in de showroom van de rolstoelendealer te wachten en denkt na over haar nieuwe levensfase. Vorig jaar, op haar 18e, dat ongeluk… en nu haar eerste eigen, exact op maat afgestelde rolstoel. Hoe zal het zijn?
Ze denkt aan oom Cor, die al vanaf 1963 rolstoeler is. Hij vertelde dat je destijds geen advies vooraf kreeg; je moest rechtstreeks naar de leverancier, firma Beenhakker in Rotterdam. Griezelige naam. Als jochie van tien ging hij er bang naar toe; moest zijn andere been er soms ook af?
Straks de laatste passing van haar nieuwe Quickie. En wat rolstoelaccessoires uitzoeken. Dat wil ze alléén doen, zonder de goedbedoelde, maar conservatieve, adviezen van haar tikje dominante moeder. ‘Je gaat toch geen kermiskar van je rolstoel maken hè’ had mams gezegd. ‘Nee, maar ook geen bejaardenkar’ had Sylvia vinnig geantwoord. Mams was het ook al niet eens met de kleur ‘Tutti Frutti Orange’ die zij voor haar rolstoel gekozen had. ‘Is dit de speciale Kroningsdag uitvoering?’ had ze cynisch gezegd. Nee, mams moet er niet bij zijn. ‘Ga lekker shoppen en haal me over een uurtje maar weer op.’ Verongelijkt verdween ma richting stad.
Kussen is belangrijk
‘Goedemorgen mevrouw!’ Een knappe jonge vent komt met haar Quickie aanlopen en stelt zich voor als Sven. ‘Nou, dit is ‘m dan… take a seat.’ Ze voelt zijn arm als hij haar helpt bij de transfer, ze kijkt in stralend blauwe ogen, en ruikt zijn elegante aftershave. ‘Het kussen is erg belangrijk’ zegt Sven. Sylvia grinnikt in zichzelf om de dubbele betekenis van het woord ‘kussen.’ Sven is een lekker ding, maar aan ‘kussen’ is zij nog niet toe. ‘De kussens van Jay zijn erg goed. Even proberen?’ Weer die sterke arm, mooie ogen, en brede smile. ‘Ja hoor, dit is een lekker ding…, het kussen dus’ giechelt Sylvia.
‘Wil je ook spaakbeschermers?’ BSP heeft een enorme collectie en je kunt ook je eigen ontwerp laten maken.’ Sven’s hand muist snel door een website. Regenbogen, cartoonfiguren en kattekoppen trekken voorbij. ‘Ik zoek thuis wel wat uit… een foto van Nick & Simon lijkt me gaaf.’ Sven lacht plagerig: ‘Ik dacht dat je smaak had! En wil je een werkblad? Handig voor je laptop of om er hapjes op te zetten bij een feest. Hij pakt een transparant blad met een opstaand randje. ‘Kijk, hier kan niets afschuiven. Je hebt trouwens ook een tas nodig.’ Hij rent naar een ander gedeelte van de showroom. ‘Kijk, deze hang je achter je stoel. Eén groot vak met vet veel ruimte.’ Sylvia vindt het niks. ‘Dus ik moet alle kleine spulletjes uit m’n damestas daar los gestort in gooien?’ Ze denkt aan wat oom Cor adviseerde: ‘Zoek gewoon een mooie rugzak met allerlei vakken. Na een paar weken pak je daar blindelings alles uit.’ ‘Okay,’ lacht Sven, en zegt opeens zachtjes: ‘Je Quickie kleurt trouwens mooi bij je blouse.’ Blozend maakt Sylvia een nieuwe afspraak. Ze wil nog veel meer met Sven uitzoeken….
