Onbevangen jeugd
Bah, wat is het warm. De zenuwen, dat krijgen mijn spieren ervan. Ze geven er dan ook vrijwel meteen de brui aan, schieten links en rechts in spasmes en overdreven ontspanning. Lopen en staan? Zitten! En toch levert het ook gouden momenten op.
In onze achtertuin staat een grote teil die door enthousiaste en hulpvaardige jeugd van een jaar of tien wordt gevuld. Heen-en-weer, heen-en-weer van de bijkeuken naar de teil sjouwen ze met halfvolle emmers water. Koud water hè, want het is warm.
Als de teil gevuld is worden er tuinstoelen bij gesleept. ‘Kom je ook? Het is hééééél lekker!’ Verhitte snuutjes, stralend van plezier. Zeg daar maar eens ‘nee’ tegen. Er wordt een stoel voor me klaar gezet. Zo, nu kan ik erbij zitten en kunnen mijn voeten ook lekker ontspannen badderen.
Ja, dat had ik gedroomd! Mijn voeten kunnen dat frisse water niet aan. Ze weten niet hoe snel ze weer uit de teil moeten schieten. Ongewild wordt het een waterballet dat zijn weerga niet kent. Het spettert en spat alle kanten op. De kinderen liggen in een deuk.
Heel langzaam went het toch. Mijn voeten hangen uiteindelijk ontspannen in het water. Ik sluit genietend mijn ogen. Dan wordt de jeugd ietwat baldadig. Een kriebel op mijn onderbeen. Splash! Een kleine aanraking aan de binnenkant van mijn enkel. Spatterdespat! Het testpanel ligt dubbel.
Verschillende plekjes op mijn onderbenen en voeten worden onderzocht, met steeds een heftig resultaat. ‘Doe es bij mij?’ vraagt er een, en sluit de ogen. ‘Hmmm, ik voel het wel, maar verder gebeurt er niks. Waarom doen jouw benen dan zo raar?’ ‘Ze stellen zich aan,’ zeg ik. ‘Jaaaa okeeeeeeeeey, maar waaróm dan?’
Ik vertel iets over het zenuwstelsel, uitlopers ervan en beschadigingen daaraan die de prikkelverwerking verstoren. ‘Dus die gaan kapot en dan gaan ze juist meer heen en weer springen?’ ‘Eh, ja, zoiets. Maar helemaal goed kan ik het ook niet uitleggen.’ ‘Waarom gaan ze dan kapot? En groeien je tenen daarom zo krom?’ ‘Ik denk het.’ ‘Maar hoe dan? Hoe?!?’ Tja, hoe? Hoe leg ik iets wat ik zelf niet eens helemaal begrijp?
Ondertussen zijn we wel lekker afgekoeld, hebben we heerlijk gelachen en veel geleerd. Quality time met open en eerlijke vragen, zonder vooroordelen. Dat is de kracht van de onbevangen jeugd. Ik kan er eindeloos van genieten.
