Balans of de pijn in mijn schouders
Laat ik het eens hebben over de Paralympics. Die mensen die voor goede prestaties moeten kunnen vertrouwen op hun materiaal. Echt, ik heb respect voor hun afzien!
Nu heb ik een hekel aan zelf sporten maar om goed te kunnen functioneren ben ik wel afhankelijk van mijn materiaal. Om boodschappen te doen, naar mijn werk te gaan. De gewone dagelijkse dingen die, om ze te doen, soms al een hele prestatie zijn.
Ik vind dat ik recht heb op een goede rolstoel.
Nu verdiep ik me in het materiaal dat me mobiel houdt maar ik ben geen deskundige.
Wanneer er iets kapot gaat probeer ik er een duidelijke omschrijving van te geven maar repareren kan ik het niet anders had ik dat al lang gedaan: dan hoefde ik tenminste niet te wachten.
Ik weet dat de balans belangrijk is maar hoe krijg je een goede balans zodat je makkelijk drempels kunt nemen?
Sinds kort heb ik een nieuwe rolstoel. De onderdelen die ik verbeterd wilde hebben zijn verbeterd. Daar ging 3 maanden mee gemoeid, twee nieuwe zittingen, en heel wat uren wachten en vrijnemen.
Maar waarom rijdt hij toch zo zwaar? Geen idee.
En eigenlijk hoef ik dat ook niet te weten: dat is mijn beroep niet.
Ik voel de pijn van het duwen in mijn schouders en dat is voldoende reden om aan de bel te trekken.
